Laatst werd ik geïnterviewd over innerlijk kindwerk. De interviewster vroeg mij naar het verschil tussen meditatie en innerlijk kindwerk. Daar had ik nog nooit over nagedacht!
Ik vertelde haar dat ik het soms moeilijk vind om te mediteren, zeker als ik in een pijnlijk stuk zit. Ik krijg mijn hoofd dan echt niet leeg en mijn lijf niet rustig. Ik val dan helemaal samen met mijn gedachten en kan ze niet als wolkjes laten langs drijven. Dan raak ik gefrustreerd en boos op mijzelf! Veraf van de liefde die ik zou willen voelen in de meditatie.
Wat dan wel lukt is dat ik mij voorstel dat er een klein meisje in mij zit die zich zo rot voelt. Ik denk dan aan mijzelf als peutertje met een stevig en bewegelijk lijfje en een pittige blik in haar ogen. Ik vind dat meisje zó lief. En zo gaat mijn hart dan open voor het kind in mijzelf en voel ik de liefde stromen. Ik kom thuis bij mijzelf en voel mij rustig worden. De interviewster was verrast door het gesprek en zei dat voor haar, en haar leerlingen, meditatie ook gaat over het op zoek gaan naar de liefde in jezelf. En zo formuleerden we het antwoord op haar vraag. Of je nu meditatie als ingang gebruikt of innerlijk kindwerk, langs beide wegen kom je uit bij de bron van liefde die in ons zit.
Cornélie Spijkerboer