Een tijdje geleden was ik representant in een organisatieopstelling. Een soort intuïtief rollenspel waarin ik de rol van product kreeg.
Het is in een opstelling de bedoeling dat je je rol niet bedenkt maar invoelt. Het ‘spel’ ontstaat gaandeweg.
Ik was benieuwd of ik iets zou voelen als ‘product’! Nou, ik voelde heel veel! Ik voelde me belangrijk en gezien! Een mooi product, met liefde gemaakt. Dankbaarheid voelde ik daarvoor. Ik voelde mijn levenskracht stromen en wilde de wijde wereld in en mijzelf daarin neerzetten.
Maar toen ging er iets mis. Ik voelde me beknot in dit verlangen en begon te vechten voor mijn leven. Heel apart om dat als ‘product’ zo sterk te voelen ;-).
Ik kon de strijd niet winnen en voelde al mijn levenskracht uit me wegvloeien….
Na de opstelling werd iedere speler weer uit zijn rol ‘ontslagen’ en kon ik navoelen wat het verhaal mij over mijn eigen leven vertelde.
Ik herkende het gevecht. Om gezien te worden en om mij los te maken, om mijzelf in de wereld te kunnen zetten.
Het verhaal van de opstelling had geen duidelijk einde, dat was nog in proces maar misschien zit er wel een boodschap in voor mij. Ik merk de laatste tijd dat ik mijn focus aan het verleggen ben als het om mijn relatie met vroeger gaat. In plaats van mij verder los te worstelen uit een ongezonde symbiose met mijn moeder, voel ik nu het verlangen om opnieuw de verbinding met haar aan te gaan. Zij is mijn moeder en ik ben haar dochter.
Ik proef deze woorden en blijf de nieuwe smaak testen op mijn tong….. Proef ik levenskracht?…… schoonheid?….. dankbaarheid… met liefde gemaakt?……
Cornélie Spijkerboer