Een cursus in wonderen

Ik lees op dit moment twee boeken tegelijk. Nu doe ik dat wel vaker maar deze boeken sluiten naadloos op elkaar aan. Wat ze me beiden leren is dat al mijn problemen, ergernissen, angsten, verdrieten en boosheden ontstaan door mijn gedachten. Ook niets nieuws zou je zeggen, nee dat is ook zo maar toch raken de boeken me. En dat komt omdat ze vanuit een nogal spiritueel perspectief zijn geschreven. Ze leren me dat ik helemaal niet weet hoe de wereld in elkaar steekt; dat mijn overtuigingen over de wereld en mijn leven daarin volledig zijn ingekleurd door gedachten die ik vanuit mijn vroegste jeugd heb opgebouwd. En deze overtuigingen hebben niets te maken met ‘het grotere geheel’ waar wij deel van uitmaken. Hoe dat grotere geheel, noem het God, het universum, onvoorwaardelijke liefde, in elkaar steekt, dat kan ik als mens helemaal niet bevatten en elke poging die ik daartoe in mijn leven heb gedaan is gebaseerd op overtuigingen die niet zijn ingegeven door onvoorwaardelijke liefde maar door angst. Zo ongeveer luidt de boodschap van beide boeken.

Maar nu concreet. Wat kan ik hiermee in mijn dagelijks leven? Byron Katie leert me om echt elke boze gedachte die ik heb, over alles en iedereen, stuk voor stuk kritisch te bekijken op zijn waarheidsgehalte. Niet om een nieuwe waarheid te omarmen maar om de oude waarheid in twijfel te trekken. Door elke verwijtende gedachte 180 graden om te keren en vervolgens te kijken welke waarheid nu meer waar is.
Dan krijg je dus dit: ik ben boos op Hans (mijn man, hij vind het goed hoor, dat ik hem als voorbeeld gebruik), omdat hij ongeduldig doet. Als ik dit omdraai zeg ik: ik ben boos op mijzelf omdat ik ongeduldig doe. Klopt dit? Ja, ik doe ongeduldig naar Hans omdat ik vind dat hij zijn geduld nu eens moet bewaren! Op het moment dat ik deze zin omkeer, vloeit mijn boosheid naar hem weg omdat ik niet meer naar hem wijs. Nu wijs ik nog wel naar mezelf dus ik kan de gedachte nog verder omdraaien. ‘Ik ben boos op mezelf’ wordt dan ‘ik houd van mezelf’ (… omdat ik vind dat ik mijn geduld moet bewaren.) Je zult zeggen: “Hè, hoe kan je van jezelf houden omdat je je geduld verliest?

“Ja, dat kan, en daar zit de overlap met het andere boek, ‘Een Cursus in Wonderen’. Het gaat er om dat ik van mijzelf (en dus van de ander) leer houden, ongeacht mijn onaangename trekken. Want wat weet ik nou van goed of fout als het universum uit onvoorwaardelijke liefde bestaat? Mijn perspectief van goed of fout is ingegeven door (oude) angsten en overtuigingen.  Vanuit het perspectief van de universele liefde zal je vanzelf goed doen, daar ben ik van overtuigd, als je van jezelf houd en daarmee van de ander. Deze boeken, deze gedachte en deze praktische toepassing inspireerden mij in mijn voorbereiding op de masterclass relatietherapie die we 24 mei jl. gaven.

Boeken:‘Vier vragen die je leven veranderen’ van Byron Katie
‘Een Cursus in Wonderen’ van anonieme auteurs

Cornélie Spijkerboer