Bevrijding van schuld

In de vorige column schreef ik over het thema bevrijding. Wat ik toen niet noemde was mijn bevrijding van schuld.

Ik voel(de) me dagelijks vele malen schuldig naar de mensen om me heen. Ze zullen last hebben van wat ik zeg of doe. Mijn spontaniteit en mijn denken, mijn contrôle en mijn ongeordendheid. You name it en ik voelde me schuldig. Naar Hans of de kassière, maakt niet uit.
Ik dacht altijd dat ik me schuldig voelde om wat ik deed. En als ik mij schuldig voel ga ik mijn gedrag verdedigen. Daar komt ruzie van en voel ik mij opnieuw schuldig. Schuld ontstond dus in de relatie met de ander, zo dacht ik, om wat ik hen aandeed.

Nu besef ik dat mijn schuldgevoel niet met mijn gedrag te maken heeft. Mijn schuldgevoel zit dieper, ik denk schuldig te zijn. Gek genoeg lost dat besef iets op. Het maakt mij onafhankelijk van mijn gedrag of van de reactie van de ander. Hoef ik me ook niet meer te verdedigen.
In mij groeit het besef dat schuld niet bestaat. Omdat wij mensen liefde zijn.

De beroemde tekst over het loslaten van je angst om te stralen* begreep ik niet toen ik hem voor het eerst las. Later dacht ik dat het om mijn daden ging en vond ik dat eng. Ik was bang om mijn kop boven het maaiveld uit te steken zodat die eraf gehakt kon worden. (Die angst herken ik trouwens bij velen.) Nu lees ik in de tekst dat Ik mag stralen in wie ik ben, in de liefde die ik ben. Die liefde straalt uit in mijn daden. Ik voel me vrij en ik weet me geliefd in wat ik doe. Wat wil je nog meer?!

Cornélie Spijkerboer

* Onze grootste angst is niet dat we onvolmaakt zijn.
Onze grootste angst is dat we mateloos krachtig zijn.
Het is ons licht, niet onze schaduw, die ons het meest beangstigt.
We vragen onszelf: wie ben ik om briljant te zijn,prachtig, talentvol, fantastisch?
Maar, wie ben jij om dat niet te zijn?
Je bent een kind van God.
Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst.
Er is  niets verlichts aan je klein maken opdat andere mensen zich bij jou niet onzeker zullen voelen.
We zijn allemaal bedoeld om te stralen als kinderen.
We zijn geboren om de glorie van God die in ons is, te openbaren.
Die is niet alleen maar in sommigen van ons: die is in iedereen!
En als wij ons licht laten stralen, geven we onbewust andere mensen toestemming hetzelfde te doen.
Als wij van onze eigen angst bevrijd zijn, bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.

Nelson Mandela in zijn inaugurele rede
Tekst is ontleend aan ‘Een cursus in wonderen’

Columns

Cornélie Spijkerboer schrijft van tijd tot tijd columns die in veel gevallen opgenomen zijn in de nieuwsbrieven. Klik hieronder op een column die je wilt lezen.