Ik schreef er al eerder over, leven in het hier en nu. Ik blijf oefenen en merk dat het goed gaat de laatste tijd. Ook merk ik waarom ik het, toch ook vaak, nog moeilijk vind.
Als ik werkelijk in het hier en nu leef en bijvoorbeeld geniet van een vrije dag, van de zon, van samen zijn met de (klein) kinderen, dan zitten er allemaal stemmetjes in mijn hoofd die dingen zeggen als: ‘Ja maar je hebt vandaag geen geld verdiend’ of: ‘Ja maar dat is een triviaal genoegen waar je nu van geniet. De dingen die er echt toe doen in het leven, zijn niet zo licht hoor!’
Achter die stemmetjes klinkt een oude(r)stem die me influistert dat het leven nu eenmaal hard werken is en als ik anders wil geloven ben ik lichtzinnig en onverantwoord bezig. Regeren is vooruitzien!
Leven in het moment is volgens dat stemmetje dus onverantwoordelijk. Dat klinkt me bekend Nederlands in de oren. Als kind leerde ik dat mensen uit warme landen in Afrika, veel meer leefden van dag tot dag. Dat ze het daardoor armer hadden dan wij werd er niet hardop bij verteld maar die boodschap zat er wel een beetje achter.
Ik besef nu dat dat schrikbeeld van die armoede me behoorlijk heeft beïnvloed.
Cornélie Spijkerboer