Ik moet de laatste tijd steeds denken aan een dierbare vriendin die jaren in psychoanalyse was. Ze vertelde, met de nodige droge humor, hoe haar dat bevallen was:
“Na jaren over steeds weer dezelfde problemen klagen tegen mijn therapeut, was ik het zo zat dat ik dacht: “Nu moet het maar eens afgelopen zijn”. En toen kon ik het loslaten en was ik klaar met de therapie.”
Zo iets dergelijks overkwam mij deze zomer. Tijdens mijn vakantie liep ik nogal vast in mijn – steeds terugkerende – thema: geen vertrouwen in mij zelf of het leven. Ik was het tegen het eind van de vakantie zo zat dat ik opeens het hele zaakje over mijn schouder gooide en dacht: “Ik stop ermee om mijn leven te vergooien aan oude angsten waarvan ik al lang weet dat ze niet meer gelden.”
Sindsdien komt er elke dag wel een moment voorbij dat ik merk: “Hé, ik zou nu eigenlijk bang moeten worden maar dat ben ik eigenlijk helemaal niet!”
Cornélie Spijkerboer
P.S. De sleutelbloem staat symbool voor vertrouwen