Wereldleed

Soms raak ik overvoerd door alle interessante facebook berichten over BELANGRIJKE zaken die in de wereld spelen. Zo ook vandaag.

Vrije dag, lekker aanlummelen, dus ook even kijken wat mijn facebookvrienden te melden hebben. Voor ik het weet zit ik tot mijn nek in de klimaatproblemen, onverantwoordelijke overheden, vluchtelingenproblemen, hufters, et cetera. Ik kan elke dag wel een petitie tekenen tegen het een of ander onrecht.

Ik voel me aangesproken. Ik moet mijn stem laten horen anders gaat de wereld ten onder!
Dat gaat hij toch wel, als je daar tenminste in gelooft maar dat dat gebeurt zonder dat ik heb geprobeerd daar iets tegen te doen, dát kan en mag ik niet laten gebeuren… 

Wat gebeurt hier toch met mij? In een kort contemplatiemoment op de wc besef ik dat dit een oude overtuiging is die ik uit mijn jeugd heb meegekregen. Niet dat mijn ouders tegen me zeiden dat ik de verantwoordelijkheid voor de hele wereld op mijn nek moest nemen, nee het waren heel verstandige mensen, maar blijkbaar heb ik wel die conclusie getrokken.

Ik overweeg of ik dan maar met facebook moet stoppen. Néé, veel te ongezellig. Wel neem ik me voor al het wereldleed dat langskomt wat meer van mij af te laten glijden. Ik ben verantwoordelijk voor mijzelf en mijn innerlijke wereldvrede en dat is voor mij genoeg.

Cornélie Spijkerboer