‘Marco Borsato’ en het ei

Let eens op hoe vaak je een ingeving krijgt die je links laat liggen. Allemaal ruis denken we dan, het hoofd zit er vol mee. Dat is ook vaak zo, maar je kan er ook even bij stil staan en kijken wat het beeld (of woord, geluid, gevoel) je te zeggen heeft. Zeker als het een onverwacht beeld is. Je maakt er dan een ‘reading’ van.

Zo kreeg ik laatst een beeld van een man, hij leek een beetje op Marco Borsato, die richting ons huisje kwam lopen. Hij droeg iets onder zijn arm. Dichterbij komend bleek het een ei te zijn, zo’n grote, waar je iets in kunt stoppen, als een doosje. (Ondertussen zat mijn hoofd er vreselijk tussen en stelde allerlei sceptische vragen maar ik bleef stoïcijns het beeld volgen.) De man legde het ei op het trapje voor de deur. Ik stond binnen en de man verdween weer.
Ik keek naar het ei en wist dat er iets inzat maar maakte het niet open. Toch zag ik met mijn ‘röntgenogen’ dat er iets van goud in het ei zat. Een groepje gouden kleinoden, ik kon niet zien wat ze voorstelden maar had het beeld van een vitrinekastje in een museum. Als een uitgestalde waardevolle schat.
 
Wat betekende het ei en het goud? Bij een ei dacht ik aan nieuw leven, nieuw begin. Bij het goud dacht ik aan een schat, rijkdom, niet zozeer materieel als innerlijk.

Mooi, ik krijg een nieuw begin met innerlijke rijkdom aangereikt. Daar kikkerde ik wel van op.
Maar wat Marco daar nu deed??
 
Nog een noot voor de sceptici onder ons: Ik bedacht naderhand dat ik net een verhaaltje over Marco Borsato had gelezen én ik had op internet een reclame van een groot ei gezien, waar je iets in kon doen. Het ligt dus voor de hand dat die beelden daar vandaan komen. Alleen maakt dat voor de kracht van de reading niet uit. De opgeslagen beelden worden gebruikt door ons bovenbewuste, om bepaalde boodschappen op een voor ons begrijpelijke manier over te brengen.
 
Probeer het eens en laat me weten wat jij vond. Klik hier voor de handout. Je kunt deze downloaden en uitprinten.
 
Cornélie Spijkerboer