Ik hoef niets te doen…..(om oké te zijn)

Jaren geleden hoorde ik voor het eerst een CD-tje van Marianne Williamson met de titel: ‘Ik hoef niets te doen’. Het heeft me diep geraakt, toen en helpt me nog steeds om mij er aan te herinneren dat ik OK ben, zonder daar iets voor te hoeven doen. Maar ook dat het leven voor mij zorgt, zonder daar iets voor te hoeven doen. Dat ik niets hoef af te dwingen en nergens keihard voor hoef te werken. “Je hoeft alleen maar adem te halen”, zeggen mensen dan wel eens.“Ja, ja”, denkt een kritische stem in mij. “Ik kan echt niet van de lucht leven! Er zal toch iets moeten gebeuren.”“Ja”, zeggen de voorstanders dan weer: “Je moet ook wel actief blijven, oren en ogen open houden maar niet meer vanuit het moeten, maar vanuit het vertrouwen.” “O ja”, denk ik dan, “zo zat dat, ja”.Weer die criticus: “Ja, maar ik wil echt helemaal niets meer hoeven doen. Ik wil dat achterdeurtje naar nieuwe ‘moetens’ niet, van ‘dat ik wel mijn oren en ogen open moet houden’. Dat voelt toch weer als een druk om alert te zijn. Ik wil écht niets hoeven”.

Een paar weken geleden las ik het boekje Fuck it!. Een boekje over loslaten, accepteren en nog iets zen-achtigs. Ik las het in mijn vier-keer-per-jaar retraite. Ik had me voorgenomen om in de retraite aan een of meer thema’s te gaan ‘werken’, door te lezen, te mediteren, te tekenen en wat ik al zo meer doe in een retraite.Nu was ik dus in dat boek begonnen en dat boek nodigde me uit om tegen alles waar ik me aan hecht ‘Fuck it!’ te zeggen en het los te laten. Dus, al lezend zei ik Fuck it! tegen de thema’s waar ik aan wilde werken in de retraite. In plaats daarvan ben ik appels gaan rapen in de verwaarloosde hoogstamboomgaard in de buurt van mijn retraiteplekje. Ik kwam met 9 kilo appels terug en heb daar twee dagen appelmoes van staan koken. Al schillend, snijdend en kokend, kwam ik tot rust en tot bezinning. Dít is wat ik echt fijn vind nu en dit mag ik nu dus doen. Ik voelde een enorme warme liefdevolle energie door me heen stromen en ik voelde me verbonden met de aarde, met de natuur. De heling (en héél veel appelmoes) kwam naar mij toe. Ik had er echt niets voor hoeven doen.

Cornélie Spijkerboer