Mijn moeder was een feministe. Een strijdbare, ook binnen het gezin. Ik kon niet ongestoord opgroeien tot jonge vrouw. Ik moest iets anders worden dan mijn natuur mij ingaf. Maar de natuur riep en ik scheurde me los van moeders invloed.
Ik moest niets meer hebben van ‘vrouwengroepen’ of welke vorm van ‘bevrijdende vrouwenactiviteiten’ dan ook. Tot voor kort.
Ik besef nu dat mijn ontwikkeling als vrouw ook leuk kan zijn en inspirerend. Gericht op heelwording in plaats van op strijd. Gericht op mijn bevrijding, niet van de onderdrukkende man maar van mijn angsten en zelfonderdrukking.
Mijn moeder is al ruim vier en twintig jaar dood en zo ongeveer in het harnas gestorven. Was ze blijven leven dan was ze misschien meegegroeid in deze meer spirituele fase van de vrouwen- en mannenbeweging en had ze mij daarin alsnog kunnen inspireren.
Hoe het ook gegaan zou zijn, ik ben nu blij met mijn nieuwe inzicht. En bevrijd van mijn moeders strijd, dat is een mooi begin.
Cornélie Spijkerboer