Deze zomer deed ik voor het eerst een familieopstelling. Dat is een intuïtief soort rollenspel, waarin je vragen over je gezin van herkomst onderzoekt.
Alle spelers laten zich door hun intuïtie leiden.
Ik bracht een vraag in over het thema ‘leiden en geleid worden’. Het ging over ‘natuurlijk leiderschap’, leiderschap van binnenuit, vanuit mijn innerlijke kracht. Het werd een mooie ervaring waarin ik aan mijn moeder teruggaf wat bij haar hoorde zodat ik meer in mijn eigen kracht kon gaan staan.
Een paar weken later droomde ik dat ik opnieuw meedeed aan een opstelling. Ik ‘was’ nu natuurlijk leiderschap. Ik stond op en liep de kring van mensen in. Ik vroeg me af wat ik zou gaan doen als ‘natuurlijke leider’.
Tot mijn verrassing liep ik naar een luie stoel, buiten de kring van medespelers, in de volle zon en ik ging erop liggen. Daar werd mij een kleuter in de armen gelegd.
Het was een indiaantje, dat zag ik aan de felle kleding en de haardracht van het kind.
Ik was verbaasd. Wat moet een natuurlijk leider nu in een ligstoel met een kleuter in haar armen? En zo relaxed, en zo niet bezig met de mensen om me heen?
Moesten die niet aangestuurd worden of op zijn minst ergens in worden geïnspireerd? Nee dus.
De betekenis van de droom werd me snel duidelijk. Toen ik wakker werd besefte ik dat het kind, het indiaantje, staat voor mijn authenticiteit, puur en oorspronkelijk. Mijn natuurlijk leiderschap, vanuit mijn diepste zelf.
Cornélie Spijkerboer