Ik las in de vakantie een boek over ‘bestemming’. Het was vakantie dus ik had ‘reflectie-vrij’ en dacht niet verder na over mijn bestemming. Het was ook geen thema voor me eigenlijk. Maar, en zo gaat dat dan, mijn bestemming werd me, al lezend, vanzelf gepresenteerd. Heerlijk, hoefde ik niets voor te doen!
Het boek ging ook over vrouwelijkheid en moederkwaliteiten en dat de schrijfster dat niet zo van huis uit had meegekregen. Ja, dat herkende ik wel. Als dochter van een actieve feministe heb ik mijn vrouwelijkheid en alles wat daarmee te maken heeft, zelf moeten ontdekken en leren waarderen.Inmiddels krijg ik vaak feedback, juist over mijn moederlijke kwaliteiten, maar die heb ik nooit ten diepste kunnen waarderen.
Inmiddels krijg ik vaak feedback, juist over mijn moederlijke kwaliteiten, maar die heb ik nooit te diepste kunnen waarderen. Loyaal als ik was aan mijn moeder, vond ik dat toch niet echt ‘bestemmingswaardig’, maar al lezend drong het met een schok tot mij door dat dat dus juist wél mijn bestemming is. Wow! In gedachten glimlachte ik breed naar mijn moeder, ergens in de ‘hogere sferen’. “Krijg nou wat, heb ik jou daarom misschien als moeder uitgekozen om bij geboren te worden? Om dit stuk te leren?” Ik geloof dat zij er de lol ook wel van in kon zien. En meer nog dan lol, heelde het weer een stuk van mijn moeder-dochter-relatie. Ach ja, zij kon er ook niets aan doen, als dit plan al ‘in de sterren stond’. We vervullen beiden onze rol, dat overstijgt de menselijke maat. Zoiets.
Cornélie Spijkerboer