Als typische maximiser (verlatingsangst) zoek ik altijd de verbinding. Ik doe dat al van kinds af aan en het is dan ook een kwaliteit van me geworden.
Maar deze kwaliteit heeft ook een schaduwkant (zoals elke zonnekant zijn donkere kant heeft) en dat is dat ik mij niet veilig voel als er geen verbinding is. Het wordt soms een moeten ontmoeten!
Die onveiligheid stamt uit mijn vroege kinderjaren en ik besef dat ik hier zelf iets in kan doen. Ik mag mezelf toestemming geven om uit verbinding te zijn.
Dit voert mij, zoals bijna altijd, terug naar mijn relatie met mijn moeder. Met haar voelde ik een verbindingsdwang.
Hoe zou het zijn om mezelf, als klein meisje alsnog toestemming te geven om niet van haar te hoeven houden? Poe, hier krijg ik het warm van….Vanuit die vrijheid kan ik me dan opnieuw gaan verbinden.
Verbinden in vrijheid.
Cornélie Spijkerboer