In de grote mensenwereld
In de column “Herstel veilige hechting 1, In de herkansing” schrijf ik over de grote mensenwereld, in het kader van het losmaken uit de veilige symbiose om op eigen benen te gaan staan. Dit doet me denken aan het volgende. Ik ben me er al een tijdje van bewust dat ik lange tijd iets heb uitgestraald van ‘zorg voor mij’. Met name naar mannen, leek het wel. Begonnen bij mijn vader, die mij, bij mijn huwelijk, in de veilige handen van mijn man kon overdragen. Zo voelde hij dat. Maar ik straalde dat ‘zorg voor mij’ blijkbaar ook uit naar mannelijke vrienden die mij, na mijn huwelijksdag opeens ‘loslieten’. Ik heb dit lang niet goed begrepen. Ik was boos op mijn vader en voelde me door hem gekleineerd. En ik miste mijn vrienden die me na aan het hart lagen.
Inmiddels snap ik wat er gebeurd is. Blijkbaar straal ik iets hulpeloos’ uit (ondanks mijn stoere imago, vind ik zelf) en doe ik onbewust een beroep op de bescherming van mannen in mijn leven. Net als in de vorige column, waarin ik mijn losmakingsproces uit de symbiose met mijn man beschrijf, kan ik mijn ‘hulpeloze uitstraling’ nu koppelen aan het hechtingsthema. Ik zie in mezelf een klein meisje dat te kwetsbaar is om alleen de grote wereld in te gaan. Omdat er in de eerste hechtingsfase iets niet goed is afgemaakt, namelijk een innerlijk gevoel van veiligheid kweken, voelt het meisje zich nu, in de tweede hechtingsfase niet veilig genoeg om op eigen kracht de volgende stap te nemen; om op eigen benen te gaan staan.
Dat gevoel, niet op eigen benen te kunnen staan herken ik ook op andere vlakken in mijn leven. Ik ben lang bang geweest dat ik mijn eigen brood niet zou kunnen verdienen. Gelukkig heb ik hier sinds een aantal jaren een basisvertrouwen in ontwikkeld. Ik heb nu een spiritueel besef dat er genoeg is voor iedereen, dat het leven voor mij zorgt. Daarbij heb ik de inmiddels jarenlange ervaring dat nieuwe cliënten gewoon naar me toekomen als ik het universum daar om vraag. En tot slot besef ik dat, als ik doe waar mijn hart ligt, het niet anders dan goed kan zijn.
Cornélie Spijkerboer