Beetje rare titel maar hier loop ik wel al een tijdje over te mijmeren. Het zit zo, althans bij mij, dat ik de neiging heb om de dingen des levens stevig uit te werken. Pijnpunten doorvoelen, analyseren en opruimen.
Prima, maar een bijeffect is dat ik ook de neiging heb om te denken dat het leven nogal een tobberige toestand is. Pijn is er altijd wel, en eigenlijk is het leven dus gewoon niet echt te vertrouwen.
Ik dacht op momenten dat ik me gelukkig voelde: “Ja maar dat is vast niet echt want het leven is eigenlijk niet zo leuk, toch?”
Tot ik op een dag besefte dat ik met twee maten mat. Als ik me goed voelde, was dat niet echt. Als ik met rot voelde, was dat wel echt. Raar toch?
Ik besef dat mijn negatieve gevoelens bijna altijd een projectie zijn van mijn oude angsten. Het is bijna nooit echt klote in dit moment maar meer gepieker over angsten voor…… En dus is die negativiteit helemaal niet reëel!
Sindsdien denk ik, als ik me gelukkig voel: “Laat ik nu genieten van mijn gelukkige moment, of dat nu weer voorbij gaat of niet, het is er nu en daarmee minstens zo waar als de momenten van somberheid of angst.”
Ik ben gaan beseffen dat het leven geen tranendal IS. Het is maar net hoe ik er tegenaan kijk. Het leven is leuk…. het moet niet gekker worden.
Cornélie Spijkerboer